آرژانتين: حدود ۳۰ هزار ام۱ از آمريكا دريافت كرد. تعدادي براي استفاده از خشاب تفنگ برتا ب‌ام۵۹ تغيير داده شدند.[۱] برزيل:دريافت تعداد زيادي ام۱ در اوايل دهه ۱۹۵۰ از آمريكا. تعدادي براي استفاده از فشنگ ۷٫۶۲x۵۱ و خشاب تفنگ اف‌ان فال تغيير داده شدند.[۱] كامبوج: دريافت ام۱ از دولت آمريكا.[۲] كوبا[۳] دانمارك - دريافت ۶۹۸۱۰ تفنگ ام۱ از آمريكا. تعدادي براي فشنگ ۷٫۶۲x۵۱ تغيير داده شدند.[۴] حدود ۲۰ هزار قبضه هم از ايتاليا خريداري شد.[۵] اتيوپي:دريافت ۲۰۷۰۰ ام۱ از دولت آمريكا در دهه ۱۹۶۰[۴] فرانسه - استفاده در لژيون خارجي و نيروهاي فرانسه آزاد.[۶][۷] دريافت ۲۳۲۵۰۰ ام۱ از دولت آمريكا از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۴[۴] آلمان غربي: دريافت ۴۶۷۵۰ ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۶۵[۴] يونان: دريافت ۱۸۶۰۹۰ ام۱ و ۱۸۸۰ مدل تك‌تيرانداز ام۱سي و ام۱ دي از دولت آمريكا تا سال ۱۹۷۵.[۴] تعدادي هنوز به عنوان سلاح تشريفاتي توسط گارد رياست‌جمهوري استفاده مي‌شوند. اندونزي: دريافت ۵۵ تا ۷۸ هزار ام۱ و تعداد كمي مدل تك‌تيرانداز ام۱سي از دولت آمريكا. تعدادي هم از ايتاليا دريافت شدند..[۱] ايران: دريافت ۱۶۵۴۹۰ ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۶۴. ام۱ پس از جنگ جهاني دوم جايگزين تفنگ برنو به عنوان سلاح سازماني ارتش ايران شد و در سال ۱۳۴۳ تفنگ آلماني ژ۳ جاي آن را گرفت.[۴] اسرائيل:دريافت حدود ۶۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا.[۴] ايتاليا: از سال ۱‍۹۴۵ به عنوان سلاح سازماني ارتش ايتاليا انتخاب شد و حدود ۱۰۰ هزار قبضه‌ام۱ تحت ليسانس سازنده آمريكايي در ايتاليا توليد شد. در سال ۱۹۵۹ برتا ب‌ام۵۹ مدل بهينه‌شده‌ام۱ جاي آن را گرفت.[۵] همچنين ۲۳۲ هزار ام۱ در طول اين مدت از دولت آمريكا دريافت شد.[۱] ژاپن: سلاح اصلي نيروهاي دفاع شخصي ژاپن (پليس ملي دخيره) بود و هنوز براي مراسم تشريفاتي مورد استفاده است.[۸] اردن:تا سال ۱۹۷۴ حدود ۲۵ تا ۳۰ هزار ام۱ از آمريكا دريافت شد.[۴] كره جنوبي:بين سال‌هاي ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۴ حدود ۲۹۶ هزار ام۱ از آمريكا دريافت شد.[۴] لائوس:دريافت ۳۶۲۷۰ ام۱ از دولت آمريكا بين سال‌هاي ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۵.[۴] نروژ: تا سال ۱۹۶۴ حدود ۷۲۸۰۰ ام۱ از آمريكا دريافت شد.[۴] هنوز هم براي تمرين تيراندازي استفاده مي‌شود. پاكستان: دريافت حدود ۱۵۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۷۵.[۴] پاناما[۹] پاراگوئه: دريافت حدود ۳۰۷۵۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۷۵.[۴] فيليپين:دريافت ۳۴۳۰۰ هزار ام۱ و ۲۶۶۰ مدل تك‌تيرانداز ام۱دي از دولت آمريكا بين سال‌هاي ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۵.[۴] عربستان سعودي:دريافت ۳۴۵۳۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۷۵.[۴] ويتنام: دريافت ۲۲۰۳۰۰ هزار ام۱ و ۵۲۰ مدل تك‌تيرانداز ام۱سي و دي از دولت آمريكا بين سال‌هاي ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۵.[۴] تايلند: دريافت ۴۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۶۵.[۴] تركيه:دريافت ۳۱۲۴۳۰ ام۱ از دولت آمريكا بين سال‌هاي ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۰.[۴] ايالات متحده آمريكا: سلاح سازماني ارتش آمريكا از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۶۳.[نيازمند منبع]هنوز براي مراسم نظامي رسمي و آموزش مورد استفاده است. اروگوئه[۹] ونزوئلا: دريافت ۵۵۶۷۰ ام۱ از دولت آمريكا.[۴] ويتنام شمالي: استفاده توسط نيروهاي ويتنام شمالي در جنگ‌هاي هندوچين.