تفنگ هاي معروف آمريكايي
 
نويسندگان
مطالب تصادفی
پيوندهای روزانه
لينكي ثبت نشده است
پنل کاربری
نام کاربری :
پسورد :
عضویت
نام کاربری :
پسورد :
تکرار پسورد:
ایمیل :
نام اصلی :
چت باکس
آمار
امروز : 1
دیروز : 3
افراد آنلاین : 1
همه : 702

ام۱۶ با نام رسمي تفنگ كاليبر ۵٫۵۶ ام۱۶ نام سلسله تفنگ‌هاي خودكار و نيمه‌خودكار مجهز ساخت شركت كلت و تحت امتياز ارتش ايالات متحده آمريكا است. ام۱۶ كه در طبقه تفنگ‌هاي تهاجمي (تفنگ‌هاي مخصوص جنگ كه از فشنگ اندازه متوسط استفاده مي‌كنند) است داراي چند نسل مختلف مي‌باشد كه مدلهاي ام۱۶/آ۱، ام۱۶/آ۲، ام۱۶/آ۳، ام۱۶/آ۴ را شامل مي‌شوند.
اين تفنگ در ابتدا با نام اي‌آر-۱۵ (AR-۱۵) شناخته مي‌شود و از سال ۱۹۶۳ براي جنگ در جنگل‌هاي ويتنام وارد ارتش آمريكا شد و از سال ۱۹۶۹ جاي ام۱۴ را به عنوان سلاح سازماني استاندارد ارتش آمريكا در جنگ ويتنام گرفت. يك سال بعد در ۱۹۷۰ سلاح سازماني ارتش آمريكا در ايالات متحده، اروپا و كره‌جنوبي هم از تفنگ پرقدرت‌تر و بزرگ‌تر ام۱۴ به‌ام۱۶ تغيير كرد. ام۱۴ از فشنگ‌هاي پرقدرت ناتو با كاليبر ۷٫۶۲ و طول ۵۱ ميلي‌متر استفاده مي‌كرد اما فشنگ مخصوص ام۱۶ فشنگ متوسط ۵٫۵۶x۴۵ ميلي‌متري است. سلاح‌هاي مختلف خانواده‌ام۱۶ جنگ ويتنام به اين سو سلاح سازماني اصلي ارتش آمريكا به شمار مي‌روند.
از سال ۲۰۱۰ ام۱۶ جاي خود را به عنوان سلاح سازماني اصلي ارتش آمريكا به تفنگ كارابين ام۴ واگذار كرده كه در واقع نسخه كوتاه شده‌ام۱۶ آ۲ است.
دقت و نواخت تير (تعداد شليك در دقيقه) ام۱۶، بالاتر از تفنگ‌هاي رقيبي همچون ژ۳، اف‌ان فال و كلاشنيكف است. كاليبر مسلسل ام۱۶، ۵٫۵۶ است و به روش غير مستقيم توسط گاز باروت حاصل از شليك مسلح مي‌شود و سيستم قفل گلنگدن آن بصورت چرخ‌دنده‌اي طراحي شده است.


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۵۵:۵۴ ] [ عبدالحميد وثوغي ]

ام۱۶ با نام رسمي تفنگ كاليبر ۵٫۵۶ ام۱۶ نام سلسله تفنگ‌هاي خودكار و نيمه‌خودكار مجهز ساخت شركت كلت و تحت امتياز ارتش ايالات متحده آمريكا است. ام۱۶ كه در طبقه تفنگ‌هاي تهاجمي (تفنگ‌هاي مخصوص جنگ كه از فشنگ اندازه متوسط استفاده مي‌كنند) است داراي چند نسل مختلف مي‌باشد كه مدلهاي ام۱۶/آ۱، ام۱۶/آ۲، ام۱۶/آ۳، ام۱۶/آ۴ را شامل مي‌شوند.
اين تفنگ در ابتدا با نام اي‌آر-۱۵ (AR-۱۵) شناخته مي‌شود و از سال ۱۹۶۳ براي جنگ در جنگل‌هاي ويتنام وارد ارتش آمريكا شد و از سال ۱۹۶۹ جاي ام۱۴ را به عنوان سلاح سازماني استاندارد ارتش آمريكا در جنگ ويتنام گرفت. يك سال بعد در ۱۹۷۰ سلاح سازماني ارتش آمريكا در ايالات متحده، اروپا و كره‌جنوبي هم از تفنگ پرقدرت‌تر و بزرگ‌تر ام۱۴ به‌ام۱۶ تغيير كرد. ام۱۴ از فشنگ‌هاي پرقدرت ناتو با كاليبر ۷٫۶۲ و طول ۵۱ ميلي‌متر استفاده مي‌كرد اما فشنگ مخصوص ام۱۶ فشنگ متوسط ۵٫۵۶x۴۵ ميلي‌متري است. سلاح‌هاي مختلف خانواده‌ام۱۶ جنگ ويتنام به اين سو سلاح سازماني اصلي ارتش آمريكا به شمار مي‌روند.
از سال ۲۰۱۰ ام۱۶ جاي خود را به عنوان سلاح سازماني اصلي ارتش آمريكا به تفنگ كارابين ام۴ واگذار كرده كه در واقع نسخه كوتاه شده‌ام۱۶ آ۲ است.
دقت و نواخت تير (تعداد شليك در دقيقه) ام۱۶، بالاتر از تفنگ‌هاي رقيبي همچون ژ۳، اف‌ان فال و كلاشنيكف است. كاليبر مسلسل ام۱۶، ۵٫۵۶ است و به روش غير مستقيم توسط گاز باروت حاصل از شليك مسلح مي‌شود و سيستم قفل گلنگدن آن بصورت چرخ‌دنده‌اي طراحي شده است.


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۵۲:۴۱ ] [ عبدالحميد وثوغي ]

 كانادا چين كرواسي فرانسه هائيتي جمهوري ايرلند لوكزامبورگ نيوزيلندFlag of Iran ويتنام شماليFlag of South Vietnam.svg ويتنام جنوبي اتحاد جماهير شوروي سوئد بريتانيا ايالات متحده آمريكا يوگسلاوي


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۵۲:۱۶ ] [ عبدالحميد وثوغي ]

مسلسل دستي تامسن (به انگليسي: Thompson submachine gun) مسلسلي بود آمريكايي ساختهٔ جان تي تامسن.
اين جنگ‌افزار در فاصلهٔ سال‌هاي ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۳ -كه مشروبات الكلي در آمريكا ممنوع شده‌بود- آوازهٔ بسياري ميان هم خلافكاران و هم ماموران قانون يافته‌بود. محبوبيت اين اسلحه به قابل حمل بودن، اندازهٔ مناسب، خشاب جادار، فشنگ پرقدرت ۰.۴۵ اينچي (۱۱.۴۳ ميلي‌متري)، اطمينان‌بخشي و قدرت آتش ، و نواخت تير بالا آن بازمي‌گشت.
طراحي تامسن به سال‌هاي ۱۹۱۷-۱۹۲۰ ميلادي باز مي‌گردد. اين مسلسل ميان سال‌هاي ۱۹۳۸ تا ۱۹۷۱ در خدمت ارتش ايالات متحده آمريكا بود و در سه جنگ دوم جهاني، كره و جنگ ويتنام حضور داشت.


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۵۱:۴۱ ] [ عبدالحميد وثوغي ]

بنلي ام۱ (سوپر ۹۰) (Benelli M1 (Super 90)) يك تفنگ ساچمه‌اي نيمه‌خودكار است. سازندهٔ اين سلاح شركت ايتاليايي بنلي آرمي اسكپي.اي. (Benelli Armi S.P.A.) مي‌باشد.
بنلي ام۱ در گونه‌هاي مختلف شهري، انتظامي و نظامي ساخته شده‌است.


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۵۱:۱۲ ] [ عبدالحميد وثوغي ]

تور (به روسي: Тор) -به معني چنبره- (نام ناتو: سام-۱۵) سيستم موشكي سطح‌به‌هواي ارتفاع متوسط و پائين ساخت شوروي/روسيه است كه قادر است انواع هدف‌هاي هوائي از قبيل هواپيما، بالگرد، موشك‌هاي كروز و بالستيك و بمب‌هاي هدايت‌شونده را شناسائي و رهگيري و در نهايت منهدم سازد.
اين سيستم در دوران شوروي با كد گراو ۹كا۳۳۱ توليد شده و از سال ۱۹۸۶ وارد ارتش سرخ شد. نام گزارشي ناتو اين موشك نيز سا-۱۵ گاونتلت (SA-15 Gauntlet) (به معني دستبند) است. مدل مخصوص نيروي دريايي اين موشك با كد ۳كا۹۵ معرفي شده و نام ناتو آن نيز سا-ان-۹ است.
تور نخستين سيستم دفاع هوايي دنياست كه از ابتدا به منظور شليك به سوي بمب‌هاي هدايت‌شونده (به طور خاص بمب هدايت ليزري اي‌جي‌ام-۸۶ آمريكايي‌ها) طراحي شده‌است. اين سيستم كار رهگيري و آتش را درمدت زمان ۵ الي ۸ ثانيه انجام مي‌دهد و قادر است در يك زمان ۴۸ هدف هوائي را مورد رهگيري قرار بدهد. هدايت موشك‌هاي تور ام-۱ از طريق فرمان هاي راديويي انجام مي‌شود. اين سيستم به طور كلي به راپير انگليسي‌ها و كروتال فرانسوي‌ها شباهت دارد. هر سه سيستم متحرك و خودكششي هستند و البته مدل‌هاي ثابت و كششي آن‌ها نيز ساخته شده‌است.
تور ام-۱ يك سيستم خودرو است كه بر روي يك شاسي شني‌دار سوار شده و شامل ۴ پرتابگر موشك و به همراه سيستم‌هاي راداري و هدف‌گيري مي‌شود. وزن هر يك از موشك‌ها ۱۶۷ كيلو است كه ۱۵ كيلوي آن مواد منفجره شديدالانفجار تركش‌دار است. حداكثر برد عملياتي اين سيستم ۱۲ كيلومتر و حداقل برد آن با توجه به مدل بين ۱۰۰ متر تا ۲ كيلومتر متغير است. سقف پرواز موشك‌ها ۶ كيلومتر است وو حداكثر سرعت آن‌ها به ۲.۸ ماخ مي‌رسد. خدمه سيستم شامل يك راننده و سه كاربر مي‌شود.
ايران ۲۹ سيستم و ۷۵۰ موشك تور ام-۱ را در قراردادي به ارزش ۷۰۰ ميليون دلار در سال ۲۰۰۸ از روسيه خريده‌است.


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۵۰:۳۴ ] [ عبدالحميد وثوغي ]

ام۱ آبرامز (به انگليسي: M1 Abrams) يك تانك اصلي ميدان نبرد طراحي و ساخت ايالات متحده آمريكا است كه ستون فقرات نيروهاي زرهي ارتش آمريكا و تعدادي از متحدان آن را تشكيل مي‌دهد. اين تانك به نام ژنرال كريتون آبرامز، رييس ستاد مشترك و فرمانده نيروهاي آمريكا در جنگ ويتنام نامگذاري شده است. ام۱ براي جنگ‌هاي زرهي طراحي شده و به خوبي تجهيز و زره‌پوش شده است. از مشخصات منحصربه‌فرد آن مي‌توان به موتور توربين گاز قوي چندگانه‌سوز به قدرت ۱۵۰۰ اسب بخار و زره كامپوزيت پيچيده اشاره كرد. اين تانك با حدود ۶۹ تن وزن يكي از سنگين‌ترين تانك‌هايي است كه در حال حاضر به كار گرفته مي‌شوند.
توليد اين تانك از سال ۱۹۷۹ آغاز شده و يك سال بعد وارد خدمت رسمي نيروهاي مسلح آمريكا شد و به تدريج جايگزين تانك ام۶۰ گشت. اين تانك براي نيروهاي مسلح كشورهاي مصر، عربستان، كويت، عراق و استراليا نيز توليد شده است. آبرامز در سه مدل ام۱، ام۱آ۱ و ام۱آ۲ توليد شده است. ام۱آ۱ از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۳ توليد شد و در آن توپ ۱۰۵ ميلي‌متري خان‌دار با توپ بدون خان ۱۲۰ ميلي‌متري جايگزين شده و بهينه‌سازي‌هاي ديگري از جمله سيستم تعليق پيشرفته‌تر، برجك جديد، حفاظت زرهي بيشتر و سيستم جديد حفاظت اتمي-شيميايي-ميكروبي در آن به كار رفته بود. مدل ام۱آ۲ هم ويژگي‌هاي ام۱آ۱ را به همراه يك سيستم ديد گرماياب مخصوص فرمانده تانك، و سيستم‌هاي ناوبري، و راديويي جديد را در خود دارد. ضمن اينكه برخي از مدل‌هاي قديمي نيز با بهينه‌سازي‌هاي دوره‌اي به سطح مدل ام۱آ۲ ارتقا داده شده‌اند.[


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۴۹:۴۲ ] [ عبدالحميد وثوغي ]

ام۱ كارابين نوعي تفنگ كارابين سبك نيمه‌اتوماتيك است كه از سلاح‌هاي اصلي ارتش آمريكا در جنگ جهاني دوم، جنگ كره و جنگ ويتنام بود و به طور گسترده مورد استفاده ارتش، نيروهاي شبه‌نظامي، پليس و شهروندان عادي آمريكا و بسياري از كشورهاي ديگر بود.
توليد ام۱ كارابين براي تكميل تفنگ پرقدرت ام۱ گرند در نيروهاي مسلح آمريكا صورت گرفت. با افزايش تعداد سربازاني كه وظيفه‌اي تخصصي را در جبهه برعهده داشتند و تفنگ سازماني سلاح اصلي آن‌ها نبود، نياز به تفنگي سبك‌تر و كوچك‌تر از ام۱ احساس مي‌شد. سلاح‌هاي جايگزين مانند اسلحه كمري كلت ام۱۹۱۱ يا رولور ام۱۹۱۷ هرچند بسيار سبك و كوچك بودند اما دقت و قدرت مناسبي نداشتند و مسلسل دستي تامسن هم سنگين بوده و در مسافت‌هاي معمول جنگ دقت مطلوب و نفوذپذيري گلوله مناسبي نداشت. براي حل اين مشكل كارابين ام۱ طراحي شده و در سال ۱۹۴۲ توليد شد كه در مقايسه با ام۱ گرند بسيار سبك‌تر، و كوچك‌تر و استفاده از آن آسان‌تر بود، فشنگ‌هاي آن نيز تقريباً نصف فشنگ ام۱ گرند وزن داشته و امكان حمل مهمات بيشتري را براي سربازان فراهم مي‌كرد. هرچند قدرت و برد اين سلاح نسبت به ام۱ كمتر بود اما دقت و قدرت نفوذپذيري فشنگ ۳۰. كارابين در مقايسه با فشنگ‌هاي مورد استفاده سلاح‌هاي كمري و مسلسل تامسن كاملاً برتري داشت.
ام۱ كارابين و ام۱ گرند با وجود نام مشابه ارتباطي با يكديگر ندارند و فشنگ‌هاي متفاوتي را شليك مي‌كنند. كارابين ام۱ فشنگ ۳۰. كارابين را شليك مي‌كند كه با كاليبر ۷٫۶۲ ميلي‌متري قطر مساوي با فشنگ ۰۶-۰۳. اسپرينگفيلد مورد استفاده در ام۱ گرند داشته اما طول آن تقريباً به نصف كاهش يافته‌است.
ام۱ كارابين در سه مدل اصلي ساخته شد. در سال ۱۹۴۴ مدل دوم اين سلاح با نام ام۲ توليد شد كه قابليت آتش رگبار را داشت و نواخت تير تئوريك آن ۸۵۰ تا ۹۰۰ در دقيقه بود. خشاب‌هاي ۳۰ فشنگه هم براي اين مدل توليد شده بود. مدل ام۳ هم كه اولين بار در نبرد اوكيناوا در واقع ام۲ همراه با دوربين مادون قرمز ديد در شب بود. با اين دوربين سربازان آمريكايي براي نخستين بار امكان مشاهده سربازان ژاپني را در تاريكي كامل شب تا فاصله حدود ۶۵ متري پيدا كرده بودند. برآورد مي‌شود كه ۳۰ درصد كل تلفات ژاپني‌ها در اين نبرد بر اثر شليك تفنگ‌هاي كارابين ام۳ و دوربين‌هاي مادون قرمز آن رخ داده‌است
در مجموع حدود ۶٫۵ ميليون قبضه ام۱ در كارخانه‌هاي مختلف آمريكا در طول جنگ جهاني دوم توليد شد كه آن را پرتوليدترين سلاح سبك آمريكا در اين دوران ساخت. از ام۱ گرند حدود ۶ ميليون قبضه و مسلسل‌هاي دستي تامسن كمتر از ۲ ميليون قبضه توليد شد. از نظر قيمت هم ام۱ كارابين بر اين دو سلاح برتري داشت. توليد هر قبضه كارابين در ابتداي جنگ جهاني دوم حدود ۴۵ دلار هزينه داشت كه حدود نصف هزينه ۸۵ دلاري ام۱ گرند و يك‌پنجم هزينه ۲۲۵ دلاري مسلسل تامسن بود.
ام۱ كارابين قابليت نصب نارنجك‌انداز ۲۲ ميلي‌متري ام۸ و سرنيزه ام۴ را داشت. اين تفنگ با فشار مستقيم گاز باروت مسلح مي‌شود و از اولين تفنگ‌هاي چندمنظوره‌اي بود كه با قرار دادن خشاب از زير تغذيه مي‌شد. خشاب‌هاي ام۱ كارابين در دو نوع ۱۵ و ۳۰ فشنگه توليد مي‌شدند. وزن ام۱ كارابين خالي ۲ كيلو و ۴۰۰ گرم، طول آن ۹۰ سانتي‌متر و طول لوله ۴۶ سانتي‌متر بود. سبكي و اندازه كوچك و جمع‌وجور آن را براي افراد غيرحرفه‌اي، جنگ‌هاي چريكي، و شهري بسيار مناسب ساخته بود.


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۴۹:۰۱ ] [ عبدالحميد وثوغي ]

 آرژانتين: حدود ۳۰ هزار ام۱ از آمريكا دريافت كرد. تعدادي براي استفاده از خشاب تفنگ برتا ب‌ام۵۹ تغيير داده شدند.[۱] برزيل:دريافت تعداد زيادي ام۱ در اوايل دهه ۱۹۵۰ از آمريكا. تعدادي براي استفاده از فشنگ ۷٫۶۲x۵۱ و خشاب تفنگ اف‌ان فال تغيير داده شدند.[۱] كامبوج: دريافت ام۱ از دولت آمريكا.[۲] كوبا[۳] دانمارك - دريافت ۶۹۸۱۰ تفنگ ام۱ از آمريكا. تعدادي براي فشنگ ۷٫۶۲x۵۱ تغيير داده شدند.[۴] حدود ۲۰ هزار قبضه هم از ايتاليا خريداري شد.[۵] اتيوپي:دريافت ۲۰۷۰۰ ام۱ از دولت آمريكا در دهه ۱۹۶۰[۴] فرانسه - استفاده در لژيون خارجي و نيروهاي فرانسه آزاد.[۶][۷] دريافت ۲۳۲۵۰۰ ام۱ از دولت آمريكا از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۴[۴] آلمان غربي: دريافت ۴۶۷۵۰ ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۶۵[۴] يونان: دريافت ۱۸۶۰۹۰ ام۱ و ۱۸۸۰ مدل تك‌تيرانداز ام۱سي و ام۱ دي از دولت آمريكا تا سال ۱۹۷۵.[۴] تعدادي هنوز به عنوان سلاح تشريفاتي توسط گارد رياست‌جمهوري استفاده مي‌شوند. اندونزي: دريافت ۵۵ تا ۷۸ هزار ام۱ و تعداد كمي مدل تك‌تيرانداز ام۱سي از دولت آمريكا. تعدادي هم از ايتاليا دريافت شدند..[۱] ايران: دريافت ۱۶۵۴۹۰ ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۶۴. ام۱ پس از جنگ جهاني دوم جايگزين تفنگ برنو به عنوان سلاح سازماني ارتش ايران شد و در سال ۱۳۴۳ تفنگ آلماني ژ۳ جاي آن را گرفت.[۴] اسرائيل:دريافت حدود ۶۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا.[۴] ايتاليا: از سال ۱‍۹۴۵ به عنوان سلاح سازماني ارتش ايتاليا انتخاب شد و حدود ۱۰۰ هزار قبضه‌ام۱ تحت ليسانس سازنده آمريكايي در ايتاليا توليد شد. در سال ۱۹۵۹ برتا ب‌ام۵۹ مدل بهينه‌شده‌ام۱ جاي آن را گرفت.[۵] همچنين ۲۳۲ هزار ام۱ در طول اين مدت از دولت آمريكا دريافت شد.[۱] ژاپن: سلاح اصلي نيروهاي دفاع شخصي ژاپن (پليس ملي دخيره) بود و هنوز براي مراسم تشريفاتي مورد استفاده است.[۸] اردن:تا سال ۱۹۷۴ حدود ۲۵ تا ۳۰ هزار ام۱ از آمريكا دريافت شد.[۴] كره جنوبي:بين سال‌هاي ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۴ حدود ۲۹۶ هزار ام۱ از آمريكا دريافت شد.[۴] لائوس:دريافت ۳۶۲۷۰ ام۱ از دولت آمريكا بين سال‌هاي ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۵.[۴] نروژ: تا سال ۱۹۶۴ حدود ۷۲۸۰۰ ام۱ از آمريكا دريافت شد.[۴] هنوز هم براي تمرين تيراندازي استفاده مي‌شود. پاكستان: دريافت حدود ۱۵۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۷۵.[۴] پاناما[۹] پاراگوئه: دريافت حدود ۳۰۷۵۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۷۵.[۴] فيليپين:دريافت ۳۴۳۰۰ هزار ام۱ و ۲۶۶۰ مدل تك‌تيرانداز ام۱دي از دولت آمريكا بين سال‌هاي ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۵.[۴] عربستان سعودي:دريافت ۳۴۵۳۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۷۵.[۴] ويتنام: دريافت ۲۲۰۳۰۰ هزار ام۱ و ۵۲۰ مدل تك‌تيرانداز ام۱سي و دي از دولت آمريكا بين سال‌هاي ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۵.[۴] تايلند: دريافت ۴۰ هزار ام۱ از دولت آمريكا تا سال ۱۹۶۵.[۴] تركيه:دريافت ۳۱۲۴۳۰ ام۱ از دولت آمريكا بين سال‌هاي ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۰.[۴] ايالات متحده آمريكا: سلاح سازماني ارتش آمريكا از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۶۳.[نيازمند منبع]هنوز براي مراسم نظامي رسمي و آموزش مورد استفاده است. اروگوئه[۹] ونزوئلا: دريافت ۵۵۶۷۰ ام۱ از دولت آمريكا.[۴] ويتنام شمالي: استفاده توسط نيروهاي ويتنام شمالي در جنگ‌هاي هندوچين.


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۴۸:۳۲ ] [ عبدالحميد وثوغي ]

ام۱ گرند نوعي تفنگ جنگي آمريكايي و نخستين تفنگ نيمه‌اتوماتيكي بود كه به طور عمومي در اختيار نيروهاي پياده‌نظام قرار داده شد. تا سال ۱۹۳۷ كه ژنرال جرج پاتون اين تفنگ را «بزرگترين جنگ‌افزاري كه تاكنون اختراع شده» خواند و آن را در ارتش آمريكا جايگزين تفنگ اسپرينگفيلد ام۱۹۰۳ كرد، تمامي ارتش‌هاي دنيا از تفنگ‌هاي گلنگدني به عنوان سلاح سازماني اصلي خود استفاده مي‌كردند.
ام۱ در سال ۱۹۳۲ توسط جان گرند طراحي شد و توليد انبوه آن از سال ۱۹۳۶ آغاز شده و از سال ۱۹۳۷ به عنوان سلاح سازماني ارتش آمريكا و در سال‌هاي بعد ده‌ها كشور ديگر دنيا انتخاب شد. در سال ۱۹۵۷ تفنگ ام۱۴ جاي آن را در ارتش آمريكا گرفت، هرچند از ام۱ تا سال ۱۹۶۳ و در سطح محدودي تا سال ۱۹۶۶ در خط مقدم نبرد استفاده مي‌شد. امروزه استفاده از اين تفنگ منحصر به مقاصد آموزشي و تشريفاتي است و البته در بين غيرنظاميان به عنوان تفنگ شكاري، و تمرين نشانه‌گيري استفاده شده و همچنين براي تكميل كلكسيون‌هاي جنگ‌افزار تقاضا دارد.
ام۱ از فشنگ‌هاي ۰۶-۰۳. اسپرينگفيلد (۷٫۶۲x۶۳ م‌م) استفاده مي‌كرد كه البته پس از ورود فشنگ ۷٫۶۲x۵۱ پرقدرت ناتو تعدادي از آن‌ها براي استفاده از اين فشنگ تغيير كاليبر دادند. تغذيه فشنگ آن هم از طريق فشنگ‌خوري انجام شد كه ظرفيت ۸ فشنگ را داشت. در واقع يكي از انتقادات اصلي به اين تفنگ ظرفيت كم فشنگ‌خور و عدم طراحي سيستم خشابي از پائين براي آن بود. ام۱ همچنين قابليت نصب نارنجك‌اندازهاي ام۷، پرتاب نارنجك تفنگي ۲۲ ميلي‌متري و نصب چندين نوع سرنيزه را داشت.
امتياز ام۱ بر سلاح‌هاي نسل خود سرعت بسيار بيشتر شليك با آن بود كه موجب افزايش قابل ملاحظه قدرت آتش نيروهاي پياده‌نظام مي‌شد در حالي‌كه قدرت، دقت و بُرد آن نيز كاهش نيافته بود. به اين ترتيب ديگر ارتش‌هاي دنيا نيز به تدريج رو به استفاده از ام۱ و ديگر تفنگ‌هاي اتوماتيك و نيمه‌اتوماتيك در ارتش‌هاي خود آوردند. ام۱۴ كه در سال ۱۹۵۷ در آمريكا جايگزين ام۱ شد، و تفنگ ايتاليايي برتا ب‌ام۵۹ از مهم‌ترين سلاح‌هايي بودند كه بر اساس ام۱ ساخته شدند. ام۱ كارابين هرچند نامي مشابه‌ام۱ دارد اما سلاحي به كلي متفاوت است. برخي سلاح‌هاي ديگر با نام ام۱ نيز مانند مسلسل دستي تامسون ام۱ و تانك ام۱ آبرامز توليد شده‌اند كه ارتباطي با تفنگ ام۱ ندارند. در واقع حرف ام (M) در اينجا مخفف واژه مدل (Model) است.


ادامه مطلب
امتیاز:
 
بازدید:
[ ۴ دى ۱۳۹۵ ] [ ۱۱:۴۶:۱۲ ] [ عبدالحميد وثوغي ]
[ ۱ ]
.: Weblog Themes By ratablog :.

درباره وبلاگ

موضوعات وب
موضوعي ثبت نشده است
آرشيو مطالب
لینک های تبادلی
فاقد لینک
تبادل لینک اتوماتیک
لینک :
خبرنامه
عضویت   لغو عضویت
امکانات وب